هیستوگرام و سایر روش‌های گفته شده در این مقاله می‌توانند به تشخیص میزان نور در عکس شما کمک کنند، اما اساسا همه چیز به نوع عکس و آنچه می‌خواهید به دست آورید، بستگی دارد. همانند سایر جنبه‌های عکاسی، درنهایت این شما هستید که به‌عنوان یک عکاس تشخیص خواهید داد که آیا میزان نوردهی در عکس گرفته‌شده، مناسب است یا خیر.
هر دوربین از سه عامل سرعت شاتر، دیافراگم و ایزو (ISO) برای تعیین میزان نوری که به سنسور می‌رسد، استفاده می‌کند. این سه عامل به منظور نوردهی، از نظر فنی با یکدیگر ترکیب می‌شوند. برای درک بیشتر موضوع و به منظور اینکه موضوع را به لحاظ آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، کاملا متوجه شوید، این مثال را در نظر بگیرید. تصور کنید که نوردهی همان بارندگی باشد و سنسور نیز یک سطل آب. سه متغیری که در اینجا شما می‌توانید کنترل کنید عبارت‌اند از: قطر سطل که همان دیافراگم است، مدت‌زمانی که سطل را زیر باران قرار می‌دهید که مفهوم سرعت شاتر را می‌رساند و میزان آبی که می‌خواهید جمع‌آوری نمایید که میزان نور را معنا می‌کند.
تنها چیزی که در اینجا از کنترل شما خارج است، میزان و سرعت بارندگی و یا همان میزان نور موجود است. اگر آب به اندازه کافی جمع‌آوری نکنید، مشکلاتی خواهید داشت و از طرفی جمع‌آوری بیش‌ازحد آب نیز ایراداتی دارد که البته در این مثال شما می‌توانید مقداری از آب را از سطل خارج کنید اما پس از گرفتن عکس، دیگر نمی‌توان نور اضافی را از سنسور حذف کرد.
در این مقاله از افرنگ قصد داریم در مورد نوردهی در عکاسی و عوامل ذکرشده در بالا که بر آن موثر هستند، اطلاعاتی را با شما در میان بگذاریم. به‌علاوه در مورد هیستوگرام نیز صحبت خواهیم کرد. پس در ادامه همراه ما باشید.
افرنگ دیجیتال؛ فروش دوربین عکاسی حرفه ای و دوربین فیلمبرداری حرفه ای
مثلث نوردهی در عکاسی
دیافراگم، سرعت شاتر و ISO ستون‌های اصلی مثلث نوردهی هستند. اکثر دوربین حرفه ای عکاسی مدرن دارای نورسنج داخلی هستند که تنظیمات اتوماتیک را انجام می‌دهند و بدین ترتیب، دیگر نیازی به تنظیم دستی خود عکاسان نخواهد بود. البته در برخی موارد نیاز است که عکاسان، خود وارد عمل شوند و تنظیمات را آن‌چنان‌که موردنیاز است، انجام دهند. برای مثال برای فریز کردن یک بازیکن بسکتبال در هنگام پرش یا ایجاد یک پرتره که در آن سوژه، کمی نزدیک و همچنین بزرگ و برجسته است ولی پس‌زمینه بسیار نرم و آرام به نظر می‌رسد، به تنظیم دستی و البته کمی دانش بیشتر در زمینه عکاسی نیاز است.
مثل دوستان جدانشدنی
همان‌طور که بیان کردیم، سه عامل دیافراگم، سرعت شاتر و ایزو همانند سه ضلع یک مثلث هستند که میزان نور را مشخص می‌کنند. در مثلث نوردهی شما می‌توانید حتی با تغییر دو عامل از سه عامل، همان میزان نوردهی قبل را داشته باشید. برای مثال اگر شما نیازمند میزان نوری یکسان اما با دیافراگم کوچک‌تر هستید، به‌راحتی می‌توانید با افزایش سرعت شاتر، همان میزان نور را ایجاد نمایید و اگر می‌خواهید که سرعت شاتر نیز تغییر نکند، می‌توانید حساسیت ایزو را افزایش دهید. دیافراگم، ایزو و سرعت شاتر همانند سه دوست هستند که برای به دست آوردن نتایج موردنظر، از یکدیگر جدا نمی‌شوند.
چگونه میزان نوردهی عکس را تشخیص دهیم؟
خبر خوب این است که سیستم‌های اندازه‌گیری تعبیه‌شده در دوربین‌های امروزی در ارائه نوردهی دقیق در بیش از 90 درصد مواقع، فوق‌العاده عمل می‌کنند. البته اگر میزان نوردهی را همان چیزی که با چشم غیرمسلح می‌بینیم، تعریف کنیم. از طرفی در دوربین‌های دیجیتال معمولا دامنه روشنایی قابل ضبط در سنسور، نسبت به آنچه در طبیعت با آن مواجه می‌شوید، بسیار محدودتر است. بیشتر دوربین دیجیتال عکاسی معمولا روی برجستگی‌ها تمرکز می‌کنند و آن‌ها را برجسته‌تر نشان می‌دهند.
بااین‌همه، بهترین و ساده‌ترین راه برای اطمینان از میزان نوردهی، ارزیابی عکس بر روی LCD و قضاوت ذهنی است. LCD های امروزی معمولا نمایشی دقیق از تصویر گرفته‌شده را به شما ارائه می‌دهند و بدین ترتیب شما قادر خواهید بود که در مورد میزان نوردهی عکس قضاوت صحیحی داشته باشید. بااین‌حال اگر بازهم به دنبال روش دقیق‌تری برای بررسی میزان نوردهی عکس خود هستید، پس یعنی شما می‌خواهید که به هیستوگرام دوربین خود سری بزنید.
افرنگ دیجیتال؛ فروش دوربین دست دوم و لوازم نورپردازی
هیستوگرام چیست و چگونه از آن استفاده می‌شود؟
هیستوگرام نقشه نوردهی عکس شماست که خواندن و بررسی آن بسیار آسان است. هر هیستوگرام دارای سه ناحیه اصلی است. سمت چپ، قسمت میانی و سمت راست. تمام اطلاعاتی که در سایه‌ها یا مناطق تاریک تصویر شما ثبت می‌شوند، در سمت چپ هیستوگرام قرار میگیرند. همچنین قسمت‌هایی که شامل نقاط برجسته و یا ناحیه‌های سفید خالص هستند در سمت راست قرار دارند. در قسمت وسط نیز طیف‌های میانی ثبت می‌شوند. هیستوگرام ایدئال، هیستوگرامی است که دارای دامنه‌های طولانی است و به شکل تپه خمیده‌ای به نظر می‌رسد که از چپ به راست امتداد یافته است. هرچند هیستوگرامی به این شکل، به‌ندرت یافت می‌شود حتی برای عکس‌هایی که میزان نوردهی در آن‌ها با دقت بالا تعیین شده است.
در هیستوگرام‌ها معمولا دو مسئله، نشانگر وجود ایراد در میزان نوردهی است. یکی اینکه هیستوگرام به سمت چپ یا تاریک میل پیدا کرده باشد و یا اینکه نقاط سمت راست بسیار برجسته باشند. هیستوگرام‌هایی که به سمت چپ متمایل هستند به نوردهی بیشتری نیاز دارند که این موضوع می‌تواند به‌صورت دستی و یا با استفاده از تنظیم اتوماتیک انجام شود. نرم‌افزارهای ویرایش نیز می‌توانند از سایه‌های موجود در هیستوگرام، اطلاعات را به دست آورند و با در نظر گرفتن آن‌ها، مناطق موردنیاز را بازیابی کنند.
به‌طورمعمول زمانی که تصویر شما بیش‌ازحد در معرض نور قرار گرفته و هیستوگرام جهش بزرگی به سمت راست داشته است، به این معناست که قسمت‌های برجسته را از دست خواهید داد و آنچه برای شما باقی می‌ماند، نور سفید خالص در بسیاری از قسمت‌هاست. به‌طوری‌که حتی نرم‌افزارهای حرفه‌ای ویرایش نیز برای بازیابی نور و بازگرداندن تصویر به یک میزان نوردهی مناسب، با مشکل روبرو می‌شوند. در هنگام عکسبرداری، شما می‌توانید با کوچک کردن دیافراگم یا افزایش سرعت شاتر از جهش هیستوگرام به سمت راست جلوگیری نمایید. دوربین‌های دیجیتال امروزی از دامنه دینامیکی بالاتری نسبت به دوربین‌های قدیمی برخوردار هستند. بااین‌وجود، هنگام بازیابی موارد برجسته هنوز محدودیت‌هایی در این دوربین‌ها وجود دارد.
در برخی مواقع توصیه می‌شود که از عکس برداری با فرمت‌های RAW یا TIF استفاده کنید. اگر می‌خواهید فایلهای RAW را به اشتراک بگذارید و یا چاپ کنید، می‌توانید از برنامه‌هایی مانند CaptureOnePro8 یا Lightroom6 استفاده نمایید.
هیستوگرام و سایر روش‌ها می‌توانند به تشخیص میزان نور در عکس شما کمک کنند، اما اساسا همه چیز به نوع عکس و آنچه می‌خواهید به دست آورید، بستگی دارد. همانند سایر جنبه‌های عکاسی، درنهایت این شما هستید که به‌عنوان یک عکاس تشخیص خواهید داد که آیا میزان نوردهی در عکس گرفته‌شده، مناسب است یا خیر. یک عکاس حرفه‌ای با توجه به تجربیاتی که به دست آورده است و آنچه از هر عکس می‌خواهد، می‌تواند بهتر از هیستوگرام یا هر روش دیگر، در مورد یک عکس نظر دهد.
