اینها تنظیمات پایه‌ای هستند که من در همان ابتدا یکبار انجام دادم و از آن به بعد به ندرت دوباره آنها را تغییر می‌دهم. بعلاوه اینکه حالت‌های خاصی در دوربین‌ها تعبیه شده اند که پروسه پردازش و عکسبرداری را بخصوص برای افراد مبتدی که به تازگی شروع به عکاسی کرده‌اند، سریع‌تر و آسان‌تر می‌کند. بریم که باهم این تنظیمات عمومی دوربین را با جزئیات بیشتری ببینیم!

برای خرید تجهیزات نورپردازی حرفه ای کلیک کنید.

آموزش تنظیمات عمومی دوربین برای افراد مبتدی

فهرست مطالب که در این مقاله بصورت کامل بیان شده است.

• تنظیمات دوربین
• بهترین حالت عکسبرداری
• بهترین حالت فوکوس اتومات
• بهترین حالت سنجش فاصله اتوماتیک
• بهترین دیافراگم لنز
• بهترین سرعت شاتر
• بهترین تنظیمات ISO
• تنظیم اتوماتیک ISO
• ایستایی تصویر

تنظیمات دوربین

اول از همه اجازه بدهید که برخی از تنظیمات دوربین که باید روی هر دوربین دیجیتال جدیدی اعمال شود را باهم مرور کنیم. شما باید بتوانید تمام تنظیماتی را که در زیر مشخص شده پیدا کنید، این تنظیمات کم و بیش در تمام مارک‌ها و مدل‌های دوربین‌های مختلفی که در جهان عرضه شده‌اند، وجود دارند.

• کیفیت تصویر: RAW
• ضبط RAW: تصویر برداری فشرده بدون افت کیفیت (درصورت وجود)
• تراز سفیدی: خودکار
• کنترل تصویر، حالت تصویر، حالت خلاق، شبیه سازی فیلم: استاندارد
• فضای رنگ: sRGB
• کاهش نویز طولانی مدت: روشن
• کاهش نویز بالایISO: خاموش
• D-lighting /DRO,HDR، اصلاحات لنز (کنترل ویگنت، کنترل انحرافات رنگی، کنترل اصلاح خودکار و...): خاموش

آنچه در بالا نام بردیم، مهم ترین تنظیمات دوربین هستند. اول از همه شما کار خود را با انتخاب فرمت فابل مناسب که RAW است شروع می‌کنید. اگر تنظیماتی برای انتخاب فشرده سازی در حالت RAW وجود داشت، همیشه حالت Lossless را انتخاب کنید. همانطور که در اینجا توضیح داده شده انتخاب این گزینه باعث می‌شود که فضای مصرفی فایل ها در حالت RAW کمتر شود. زمانیکه در حالت RAW عکسبرداری می‌کنید، تنطیمات تصویر (که فقط بر نحوه نمایش تصاویر در صفحه نمایش دوربین شما اثر می‌گذارند) هیچ اهمیتی ندارند. بهترین کار این است که برای عکسبرداری از یک نمای استاندارد و بدون تنظیمات دیگر مثل شفافیت، وضوح و خلوص رنگ و غیره استفاده کنید. بنابراین تنظمات فقط در حالت عکسبرداری با فرمت JPEG اهمیت دارند.

همچنین تا وقتی که در حالت RAW عکسبرداری می‌کنید، نیازی نیست نگران فضای رنگی و تعادل سفیدی رنگ) وایت بالانس (باشید زیرا بعدا می‌توانید آنها را تغییر دهید.). تا زمانیکه بدانیم  چه کاری انجام میدهیم باید کاهنده نویز نوردهی بالا را روشن نگه داریم زیرا هنگام عکاسی با نور زیاد، نور روی تصاویر RAW شما تاثیر میگذارد – از طریق کاهش مقدار نویزی که روی عکس های شما دیده خواهد شد – (اگرچه ممکن است زمان معمول مورد نیاز برای گرفتن یک عکس را دو برابر کند). سایر اصلاحات لنز داخل دوربین، بهینه سازی میزان پویایی و تنظیمات کاهش نویز نیز باید خاموش شوند زیرا هیچ نقشی در بهبود کیفیت عکس های RAW ندارند.

وقتی تنظیمات بالا را در دوربین خود انجام دادید دیگر زمان آن رسیده که به سراغ مواردی بروید که در هنگام عکسبرداری اهمیت دارند.

بهترین حالت عکاسی با دوربین

من به شدت با برخی از عکاسانی که عکسبرداری در حالت دستی را بخاطر کنترل کامل بر دوربین بهتر می‌دانند، مخالف هستم. با توجه به اینکه دوربین‌های جدید بطور بسیار شگفت انگیزی قابلیت محاسبه صحیح اندازه صحنه و برجسته کردن سوژه را دارند، دلیل قانع کننده‌ای برای استفاده از حالت دستی در عکسبرداری وجود ندارد، پس چرا بجای آن از یکی از حالت‌های نیمه خودکار استفاده نکنیم؟

مثلا من به شخصه در 90 درصد مواقع به حالت اولویت دیافراگم دوربینم متکی هستم چراکه عملکرد بسیار خوبی دارد و من نه تنها می‌توانم بر دیافراگم کنترل کاملی داشته باشم بلکه حتی بر میزان تاریک یا روشن بودن تصویر هم تسلط دارم. اگر دوربین من عکسی روشن از آنچه من دوست دارم بگیرد، به راحتی می‌توانم با استفاده از دکمه تعدیل (جبران) نوردهی آن را تنظیم کنم.

اگر از من بپرسید که آیا عکاسی با هریک از حالتهای دوربین (مثل بزرگنمایی، ورزشی، آتیش بازی و غیره) خوب است یا خیر من با ارائه دلایلی استفاده از این حالت ها را منع میکنم. دلیل اصلی این است که چنین حالت‌هایی نه تنها در بین تولید کنندگان متعدد دوربین‌ها بلکه حتی در بین مدل های مختلف دوربین‌ها هم متفاوت هستند. بنابراین اگر شما یاد بگیرید که فقط به یک حالت خاص دوربین تکیه کنید و در آینده قصد ارتقاء به دوربین جدیدتری داشته باشید، ممکن است نتوانید همان حالت خاص را در دوربین جدید پیدا کنید. همچنین باید این نکته را بخاطر داشته باشید که مدل‌های حرفه‌ای و رده بالا در وهله اول شامل حالت‌های خاص صحنه نیستند.

بهترین حالت فوکوس خودکار

شما باید همیشه مطمئن باشید که با توجه به سوژه‌ای که از آن عکسبرداری می‌کنید بهترین حالت فوکوس خودکار را انتخاب کرده اید. برای مثال اگر از یک سوژه ثابت عکس می‌گیرید باید از حالت فوکوس تک منطقه ای استفاده کنید (که با نام های Single Area AF, One Shot AF , simply AF-S در دوربین وجود دارند) این درحالی است که اگر سوژه مورد نظر شما مدام در حال حرکت و جابجایی باشد و می‌خواهید که دوربین بطور فعال سوژه را ردیابی کند‌، باید به حالت فوکوس پیوسته Al Servo تغییر حالت دهید.

بسیاری از سازندگان دوربین‌ عکاسی برای آسان تر شدن کار برای عکاسان مبتدی، اغلب یک حالت فوکوس ترکیبی را در نظر گرفته اند که با توجه به ثابت یا متحرک بودن سوژه بطور خودکار بین حالت فوکوس تک ناحیه ای و فوکوس مداوم Al Servo تغییر حالت می‌دهد.

حالت ترکیبی که در دوربین‌های Nikon با نام AF-A و در دوربین‌های Canon با نام Al Focus AF شناخته می‌شود، درصورتیکه تغییر مداوم بین حالت‌های AF-S و AF-C برای شما سخت باشد، می‌تواند یک حالت پیشفرض عالی برای فوکوس خودکار باشد.

بعضی از دوربین‌ها دارای حالت Auto AF هستند، یعنی تمام فضا را درنظر میگیرند و سپس روی نزدیک‌ترین سوژه و یا سوژه ای که از نظر دوربین مهم باشد، فوکوس می‌کنند. من توصیه میکنم که برای افراد مبتدی از چنین حالت هایی استفاده نکنید زیرا بهتر است که افراد مبتدی با حرکت دادن نقطه فوکوس به  سمت نقطه ای که دوربین باید روی آن برود، کنترل دقیقی روی نقطه  فوکوس دوربین داشته باشند.

شما می‌توانید با تغییر حالت تک نقطه ای AF-Area همانطور که در مقاله مربوط به فوکوس خودکار توضیح داده شد، این کار را انجام دهید. وقتیکه یک نقطه برای جابجایی در منظره یاب خودتان دارید می‌توانید نقطه فوکوس را در کادر خود روی سوژه / محدوده مورد نظر حرکت دهید یا سوژه خود را به نقطه فوکوس ببرید.

بهترین حالت محاسبه فاصله

درحالیکه ممکن است دوربین شما دارای چندین حالت محاسبه فاصله مثل محاسبه فاصله نقطه ای، محاسبه فاصله مرکزی و محاسبه ماتریکس / ارزیابی باشد، برای اکثر موقعیت های عکسبرداری بهتر است که از حالت محاسبه ماتریکس استفاده کنید زیرا کل فضا را بعنوان یک واحد درنظر میگیرد و سوژه مورد نظر شما را بهتر نمایش می‌دهد.

بهترین دیافراگم لنز دوربین

دیافراگم نه تنها بر نحوه جداسازی سوژه شما از پیش زمینه و پس زمینه اثر میگذارد بلکه تاثیر زیادی بر میزان نوری که در واقع از لنز دوربین شما عبور می‌کند نیز دارد. بنابراین شما باید دقت کنید که در موقعیت خاص چه دیافراگمی را انتخاب می‌کنید. بعلاوه دیافراگم میتواند بر مواردی مثل شفافیت تصویر و عمق آن تاثیر گذار باشد پس همه چیز بستگی به انتخاب دیافراگم متناسب با سوژه و محیط عکاسی شما دارد.

اگر در محیطی کم نور عکاسی می‌کنید و نمیخواهید لرزش دست در عکس‌های شما مشخص باشد، بهتر است از بازترین دیافراگمی که دوربینتان دارد برای عکسای استفاده کنید تا دوربین بتواند بیشترین مقدار نور ممکن را دریافت کند. مثلا اگر با لنز 35mm f/1.8 عکاسی می‌کنید احتمالا دیافراگم را روی f/1.8 نگه می‌دارید. با این حال اگر در یک چشم انداز زیبا قرار دارید و می‌خواهید تصویر شفافی از کل منظره بگیرید با کاهش دادن دیافراگم به عدد حدودا f/5.6 ، دیافراگم مطلوب تر خواهد شد.

دیافراگم اغلب با نحوه جدا شدن سوژه شما از پس زمینه مرتبط است اما این فقط یکی از کارکردهای دیافراگم است. در نمونه بالا می‌توانید تفاوت ظاهری عکس برداری با دیافراگم باز حدودا f/2.8 را در مقایسه با دیافراگم کوچکتر حدودا عدد f/8.0 ببینید.

بهترین سرعت شاتر

دقیقا مثل دیافراگم، انتخاب بهترین سرعت شاتر هم به شدت بستگی به سوژه ای که میخواهید از آن عکس بگیرید دارد. مثلا اگر میخواهید تصویری رویایی از یک آبشار بگیرید، باید از شاتر آهسته (کم سرعت) استفاده کنید و ممکن است چند ثانیه طول بکشد تا آب جاری تار بنظر برسد. درحالیکه اگر میخواهید سوژه متحرکی را در عکس بصورت ثابت، ثبت کنید باید از شاتر با سرعت بسیار بالا استفاده کنید که در کسری از ثانیه  تصویر را ثبت کند.

بهترین تنظیمات ISO

زمانیکه در مورد ISO دوربین صحبت میکنیم بهتر است که همیشه با پایین ترین ISO عکسبرداری کنید زیرا کمترین نویز / رگه را در تصویر شما ایجاد می‌کند. شما اصلا دوست ندارید که بخاطر بالابودن ISO عکس‌هایتان با نویز و رگه های زیاد دیده شود. اگرچه استفاده از تکنیک‌های کاهنده نویز میتوانند کمک کننده باشند اما بهتر است که از اول جلوی آنها را بگیرید.

اگرچه که عکسبرداری با ISO پایین بخصوص وقتی در محیط های تاریک هستید، همیشه هم امکان پذیر نیست. در این مواقع برای جلوگیری از تاری ناخواسته تصویر در اثر تکان دوربین، باید ISO دوربین را افزایش دهید و سرعت شاتررا متناسب با آن بالا نگه دارید.

یادتان باشد که عکاسی یک حرکت تعادلی بین دیافراگم، سرعت شاتر و ISO است که به آن مثلث نور می‌گویند. پس توصیه من به شما این است که زمانی را برای شناخت عملکرد هرکدام از این سه و ارتباطی که باهم دارند، اختصاص دهید.

ISO خودکار

اگر یک دوربین دیجیتال بروز دارید، به احتمال خیلی زیاد دارای ویژگی تنظیم ISO خودکار است که این ویژگی میتواند ابزار بسیار کارآمد برای یک عکاس مبتدی باشد. وقتیکه ISO خودکار را فعال کنید، دوربین شما بصورت خودکار ISO را براساس روشنایی سوژه مورد نظر و محیط تنظیم می‌کند. با تنظیم ISO روی حالت خودکار، شما باید سرعت شاتر را در همان سطح یا بالاتر از حداقل سرعت شاتری که در حالت ISO خودکار در منو بود، نگه دارید. * (اگر در منو تنظیمات برای حالت ISO خودکار سرعت شاتر مناسب نوشته شده بود، باید سرعت شاتر در همان مقدار یا بالاتر از آن تنظیم شود)*

به نمونه منوهای ISO خودکار در چند دوربین مختلف که آن را باعنوان understanding auto ISO برای مخاطبان مبتدی ما گرد آوری کرده است، نگاهی بندازید:

بعضی از دوربین‌های شرکت های سازنده دوربین مثل Nikon,Canon و سایر سازندگان، دارای منوی پیشرفته ISO خودکار هستند و میتوانند قاعده دوجانبه را در نظر بگیرند و پیکربندی خودکار را برای حداقل سرعت شاتر که فاصله کانونی لنز مورد نظر را محاسبه می‌کند، انجام دهد. این امکانات میتوانند برای افراد مبتدی بسیار مفید باشند، زیرا آنها را از دردسر ناشی از دستکاری مداوم تنظیمات دوربین، نجات می‌دهد.

ایستایی تصویر

در پایان، فراموش نکنید که از مزیت تثبیت کننده تصویر (که با عنوان‌های نمای ثابت، کاهنده لرزش، جبران کننده لرزش هم شناخته می‌شود) که همراه دوربین (بصورت تثبیت کننده داخلی عکس) یا در لنز ارائه می‌شود، بهره مند شوید. فراموش نکنید که تثبیت کننده را در هنگام عکسبرداری دستی روشن و در هنگام استفاده از پایه ثابت دوربین، خاموش کنید. همچنین می‌توانید شاتر را چندثانیه بصورت نیمه فشاردهید و اجازه دهید تا دوربین یا لنز شما قبل از ثبت عکس ابتدا تثبیت شود. با این کار امکان داشتن تصاویر تار به حداقل می‌یرسد.